Dziś piszę właściwie o tym samym wydarzeniu co wczoraj – I półfinale konkursu BlogerChef, ale skupię się na części pokonkursowej – interaktywnym pokazie kuchni śląskiej, na jaki zaprosił nas w sobotni wieczór szef kuchni Hotelu Szafran**** i restauracji „Szafranowy Dwór” Dawid Pietrasz oraz „jego” kucharze. Panowie byli naprawdę wspaniali!

Przygotowali się doskonale, opowiedzieli nam bardzo wiele o kuchni śląskiej i wspólnie z nami przygotowali mnóstwo dań w nieco ponad godzinę. Wiele z prezentowanych smakołyków było dla mnie nowych, więc aby je lepiej zapamiętać dokładnie je sobie „rozpisałam”.

Rozpoczęliśmy od ikony śląskiej kuchni: modrej kapusty i klusek śląskich.

Potem przyszła kolej na dania mniej znane mnie, Wielkopolance. Poznałam m.in.:

Schab po sztygarsku – elegancki, pieczony schab, nadziany białą kiełbasą. Podobne danie przyrządza się na Węgrzech, z tamtejszą kiełbasą paprykową.

Hekele – sałatka ze śledzia, z cebulką, ogórkiem kiszonym, jajkiem i musztardą.

Szałot – to też śląska sałatka, ze śledziem, ugotowanymi ziemniakami, jakami, ogórkiem kiszonym, cebulką oraz skwarkami boczku wędzonego.

Wodzionka – zupa z czerstwego chleba, czosnku i tłuszczu, np. w postaci skwarek. Składniki, po rozdrobnieniu, zalewa się wrzątkiem lub bulionem. Często wlewa się płyn bezpośrednio na talerz lub do miseczki. Potem całość doprawia się solą i pieprzem. Wodziankę często serwuje się z podanymi osobno bratkartoflami, czyli ugotowanymi, a następnie usmażonymi ziemniakami. W Niemczech wodzionka znana jest jako Brotsuppe (Brot – chleb i Suppe – zupa).

Panczkraut, inaczej ciapkapusta – to było bardzo ciekawe dla mnie danie! Podsmażona z boczkiem kapusta kiszona, połączona następnie z puree ziemniaczanym. Strasznie tłuste, ale z potencjałem. W wersji light mogłoby być całkiem smaczne. Panczkraut podaje się zwykle z żeberkami lub karminadlami (kotletami mielonymi ze śledziem).

Krupniok – czyli śląska kaszanka, z kaszą gryczaną lub jęczmienną. W wersji warsztatowej podsmażona z cebulą. Na Śląsku mają też bułczanki, które nazywa się tu żymlokami.

Galart – zwany też zimnymi nóżkami ponieważ to żelowany wywar mięsny, często gotowany na nóżkach wieprzowych bogatych w kolagen. Zwykle z mięsem i warzywami w środku, podawany skropiony sokiem z cytryny lub octem.

Szpajzla – deser z ubitych białek, z żółtkami utartymi z cukrem i żelatyną oraz dodatkami smakowym (wanilią, cytryną, alkoholem, owocami itp.).

Pokaz nie wyczerpał rozmaitości śląskiej kuchni, rzecz jasna.

Na kolacji, prócz dań, które pojawiły się na pokazie, pojawiły się też inne, wymagające więcej czasu do przygotowania.

Kołocz – ciasto drożdżowe z posypką (kruszonką), często w wersji z serem. Taką właśnie miałam okazję spróbować. Od drożdżówek z serem ciasto różniło się tylko formą (z blaszki, krojone w prostokąty). Aczkolwiek klasyczne drożdżówki na Śląsku też nazywają kołoczem.

Zista – to też znany w całej Polsce wypiek – babka piaskowa, tylko nazwana inaczej.

Jak już piszę o deserach to wspomnę jeszcze o specjale, który miałam okazję spróbować w te Święta.

Moczka – to bakaliowa masa z rozmoczonego piernika. Rozmoczonego w wodzie, kompocie, piwie lub mieszance tych płynów. Z dodatkiem orzechów, rodzynek, suszonych śliwek, moreli, gruszek i in.

Tyle na razie wiem o kuchni śląskiej. Niektóre z dań pewnie spróbuję samodzielnie przygotować (np. ciapkapustę). Pewnie w wersji light, co nie będzie łatwym zadaniem. Trzymajcie zatem kciuki za sukces operacji 🙂