Myślę, że mogę ogłosić, iż udało mi się stworzyć naprawdę idealne klasyczne risotto z szafranem i parmezanem (czyli risotto alla milanese) w typowy sposób i z użyciem oryginalnych składników. Wymagało to ode mnie gruntownego przestudiowania zasobów internetowych (m.in. tego artykułu z Cooking Light), ale jak najbardziej się opłaciło. Risotto wyszło aksamitne i rewelacyjnie kremowe, a ziarenka ryżu zachowały integralność, tak jak powinny. Smak wina był delikatnie wyczuwalny, ale nie dominujący.

• 1 łyżka oliwy z oliwek
• 1 cebula
• 1 filiżanka ryżu Arborio*
• 1/3 filiżanki białego wytrawnego wina
• 3-4 filiżanki bulionu
• szczypta nitek szafranu
• tarty parmezan

Zeszklij cebulkę na łyżce oliwy. Nie pozwól jej zbrązowieć. Dodaj ryż i smaż aż ziarenka zrobią sie przeźroczyste. Wlej wino i pozwól by alkohol wyparował. Następnie sukcesywnie podlewaj porcjami gorącego bulionu. Dodawaj kolejną filiżankę dopiero po wchłonięciu całego płynu, do momentu aż ryż stanie się al dente. Pod koniec gotowania wmieszaj rozprowadzony w rosole szafran. Posyp parmezanem i podawaj, tradycyjnie z ossobuco (duszoną giczą cielęcą) i gremolatą. Nie gorszym akompaniamentem będą jednak pieczone piersi z kurczaka i grillowane warzywa.

*Do risotto nadają się jedynie krótko- i średnioziarniste ryże zawierające dużo amylopektyny i mało amylozy, takie jak: Arborio, Baldo, Carnaroli, Padano, Roma i Vialone Nano. Absorbując płyn uwalniają one skrobię, co pozwala na uzyskanie kremowej konsystencji risotto.